Θεατρικός χώρος.
Στην καρδιά -και από την καρδιά- της πόλης.
Γενέθλιος τόπος.
Συνάντησης ανθρώπων και τεχνών.
Hot spot υποδοχής ονείρων. Κάθε χρώματος -δέρματος και ματιών – φυλής και θρησκείας.
Όπου οι άνθρωποι βρίσκουν τη δύναμη να εισπνεύσουν αυτό που ζουν και να εκπνεύσουν αυτό που θα ήθελαν να ζήσουν.
Κοινός τόπος, δηλαδή. Δημιουργικής αναπνοής.
Που χαρίζει στα μάτια κάτι από ουρανό.
Ιδρώτας και ανάσα παιχνιδιού.
Που πηγάζει από την πολύτιμη ανάγκη του «μαζί».
Το μονοπάτι για τον καθένα μας; Διαφορετικό. Προσωπικό.
Το χαράζουν οι συνθήκες και η μνήμη. Ο δρόμος, όμως, πάντα συλλογικός.
Για να δοθεί σχήμα και όνομα στην πραγματικότητα.
Για να επινοηθούν τα όρια και η θερμοκρασία του μέλλοντος.
Οικοδεσπότης μας; Ένας αρχαίος φίλος.
Που δεν φοβάται την εποχή και γελάει με τη στιγμή.
Η τέχνη της κοινωνίας. Ο παράξενος θεός της κοινωνικής συνοχής.
Του κοινού τρόπου του λέγειν, του σκέπτεσθαι
και, οπωσδήποτε, του αισθάνεσθαι. Το θέατρο.